Hoe ik “te vroeg gestopt ben” en we ons leventje in Turkije zijn begonnen? Ik heb uit mijn archief een verhaal opgedoken. Het is geschreven in 2012 en we woonden toen al 2 jaar voornamelijk in Turkije. Ik ben vanaf 2012 enige jaren columnist geweest voor een reissite “wereldwijzer” en dit "verhaaltje" was mijn introductie daar. Het beschrijft hoe we met 60 gestopt zijn en in Turkije zijn gaan wonen.
Korte samenvatting, we hebben in 2004 een villa in een dorp in Turkije laten bouwen en hebben dat tot 2010 veelvuldig als vakantie adres gebruikt, we zijn daar ook regelmatig met vrienden of familie daar geweest.
(2012) Hallo ik ben Jaap, getrouwd met Mieke. Mieke haar leeftijd zit nog aan de goede kant van de 60 die van mij niet meer. Wij wonen voornamelijk in Turkije in de buurt van Alanya en doen dat nu ruim 2 jaar. Onze woon situatie is een beetje uit een reclame van een Zwitserleven folder. Op dit moment schrijf ik dit stukje op mijn laptop, onder een parasol in de achtertuin van onze villa aan de rand van ons zwembad bij een temperatuur van ruim 35 graden. Ventilator er bij om te zorgen dat mijn oude laptop geen last van de warmte krijgt. Klinkt vervelend niet :-) ?
Nog geen 60 jaar en dan de luxe van een gepensioneerd leven bleek, net als alles in je leven, een keus. Om jullie mee te nemen in hoe we tot die keus zijn gekomen, moet ik een klein stukje van mijn geschiedenis vertellen.
Ik was (ben) workaholic en dat heeft zijn tol geëist. Ik heb jaren met onuitputtelijke energie geleefd en was trots dat ik met 4 tot 5 uur slaap toe kon. Ik had in die tijd de idiote theorie dat de meeste mensen sterven in bed dus daar moet je zo min mogelijk komen.
Voor veel mensen was ik niet helemaal van deze aarde, maar men maakte dankbaar gebruik van mijn energie en blijheid.
Als vader actief in de ouderraad op de lagere school van mijn kinderen en daar op het toneel gestaan. Was ook commissie lid van de gemeente i.v.m een automatisering project. Met 2 dorps genoten in de nieuwe sporthal een badminton vereniging opgezet en daar een aantal jaren diverse functies in het bestuur gehad. Hangglider piloot en surfer in de tijd dat deze sporten langzaam bekend werden. Een goed vader, een die met de beperkte tijd die ik thuis had, actief was met de kinderen en bovendien was ik nog een goed echtgenoot ook.
Zo kan ik in cynisme nog even door gaan over mijn leven. Maar ik denk dat het plaatje wel duidelijk is. Het resultaat van op die manier leven betekende dat ik, enige jaren na mijn 40, instorten.
Ik heb een jaar nodig gehad om weer 100% op de been te komen. Maar ook de nieuwe situatie kreeg ik weer onder de knie. Ik ben tenslotte een echte Ram.
Ik moest veel ontspannen en dan met mijn voeten in wisselbaden dat was goed voor de broodnodige rust. Dus met documentatie naast me zodat ik voor minstens één uur studeer werk onder handbereik had. Laptop in de buurt en braaf met mijn voeten van het teiltje met heet water naar het koude water en weer terug. ik kan je vertellen dat die wisselbaden helemaal geen ru.. hielpen.
ik kreeg hulp van diverse kanten. Het gevolg was dat ik geestelijk behoorlijk onder druk kwam te staan. Ik moest “dit” en mocht “dat” niet en dat alles, terwijl ik wist dat ik een aardige jongen was die veel voor andere deed. Sterker nog, de dorpsschool kon niet buiten mij en mijn baas verlangde nu eenmaal dat ik minimaal 60 uur in de week werkte en in de praktijk waren het vaak meer uren. Ik was en ben ADHD en maakte daar maximaal gebruik van, zodat ik 2 x zoveel presteerde dan wat een ander in dezelfde tijd presteerde.
Mijn geografische werkgebied werd steeds groter en uiteindelijk had ik een regio die Nederland, Duitsland, België, Frankrijk, en noord Italië behelsde ik heb 6 jaar lang 100.000 Km per jaar met de auto gereden en uiteraard de nodige kilometers met andere vervoermiddelen gereisd De reis uren telde maar beperkt mee in de werkuren.
In het jaar van herstel van alle lichamelijk klachten heeft één van de vrouwelijke hulpen uit een alternatief circuit mij eens heel boos gekregen. Nadat ik haar verteld had wat mijn omgeving allemaal van mij verlangde heeft zij geantwoord dat IK daar verantwoordelijk voor was. Ik was verantwoordelijk voor alles wat mij overkomen was.
Vanaf dat moment is mijn leven (en ik) in een snel tempo veranderd. Mijn eerste vrouw nam de beslissing om haar eigen pad te gaan en ik moest mijn leven aanpassen aan de verantwoording van 2 puberende kinderen die bij mij thuis bleven. Het bedrijf waar ik voor werkte werd door het Amerikaanse moeder bedrijf ontmanteld dus ik stond op straat. Na ruim een jaar is mijn ex hertrouwd en had toen voldoende woonruimte zodat de kinderen weer naar hun moeder gingen. Dat laatste heeft de grootste geestelijke klap in het hele verhaal gegeven en heeft veel energie gekost voor ik er boven op was. Mieke is daar een flink element in geweest en we zijn al veel jaren gelukkig getrouwd.
Weer normaal aan de gang en weer werkend in mijn branche na een onrustige periode van 2 jaar. Alleen onderweg in de tijd heb ik wel aderlatingen gedaan en die hadden blijvende lichamelijke gevolgen. Ik had nog steeds moeite om werkend niet in mijn oude valkuilen te stappen.
Ik wist dat wel…..maar werken is zo leuk. Met die mentaliteit komt er vanzelf steeds meer verantwoordelijkheden en werk op je bureau te liggen. Ik blijf daar moeite mee hebben om dat in goede banen te leiden.
Uiteindelijk besloten om maar gewoon te stoppen met werken. We hadden in 2003 een villa laten bouwen in de buurt van Alanya en we voelden ons daar erg thuis. Het werd steeds moeilijker om daar na 2 of 3 weken vakantie de deur weer op slot te doen.
we hebben alles op een rijtje gezet en wat rekenwerk gedaan en met die gegevens een beslissing genomen.
Mits ons huis in Nederland verkocht kon worden konden we een aantal jaar tot pensioen overbruggen.
Het heeft moeite gekost maar we hebben we ons huis verkocht en zijn met een beetje geld op de bank voornamelijk in Turkije gaan leven. Het leven hier is nog steeds een stuk voordeliger dan in Nederland waardoor het financieel paste.
Sorry hoor dit is wel een heel uitgebreide introductie van mijzelf. Maar het is de achtergrond van hoe en waarom we nu voornamelijk in Turkije leven.
Mijn idee is, om maandelijks een columns over ons leven hier op het reisforum te plaatsen. Maar ik wil heel graag input van jullie hebben.
Ik kan schrijven over ons leven hier en de dingen die we tegen zijn gekomen voor we hier werkelijk thuis waren. Ik kan ook schrijven over de korte reizen en de dingen die we daarmee beleven. Of de grote tegenstellingen die ik ervaar tussen de nieuwe bewoners van Turkije en mensen die daar thuis horen. Of lekker roddelen over de bizarre huizen markt hier zonder namen te noemen. Problemen bij het klussen hier en de leuke anekdotes die daarbij horen. Enz. Kortom ik vraag om suggesties, dingen die jullie graag lezen over ons en dan ga ik proberen daar iets mee te doen. Vragen staat vrij en als ik echt vind dat het niet kan laat ik het weten.
Tot slot een kleine anekdotes van enkele jaren geleden.
Ons huisje stond nog midden tussen de boomgaarden in een nog onontdekt dorp We hadden al enige kontakten in het dorp waar we wat mee communiceerde.
Deze vakantie hadden we mijn moeder en haar schoonzus te logeren. De een over de 80 de ander daar net nog onder.
Geweldige vakantie geweest en ze waren beide wereld reiziger toen ze weer thuis waren. Ze hebben de verhalen vaak in hun omgeving kunnen vertellen.
Wij zijn even boodschappen doen en de beide dames zijn thuis toen de deurbel ging. Hasan stond op de stoep.
Hasan (niet zijn echte naam) wordt beschouwd als de plaatselijke dorpsgek. Ik vind dat hij daarmee te kort gedaan wordt. Maar hij is altijd bezweet en ruikt ook zo. Zijn vuile voeten steken meestal in kapotte rubber werkschoenen. Ook zijn kleren zijn meestal vuil en hij draagt zoon Turkse broek met laag kruis. Ongeschoren maar wij vinden hem O.K. We nemen wel eens kleren en andere dingen voor hem mee en hij komt regelmatig met fruit of groenten langs.
Mijn Tante doet open en wordt geconfronteerd met een walm en een vies mannetje die ze met geen mogelijkheid verstaat. Hasan staat met een kan yoghurt die hij aan ons wil geven. Mijn tante heeft geen idee en wil zo snel mogelijk de deur weer dicht doen. Hasan probeert te laten zien dat hij lekkere yoghurt voor ons heeft meegenomen en haalt een zwarte vinger door de yoghurt en stopt die in zijn mond. De volgende vinger met yoghurt probeert hij aan mijn tante aan te bieden.
Ze heeft de yoghurt aangepakt maar voor wij thuis waren had ze hem al door de gootsteen gespoeld.
Wil je meer over ons weten, kijk dan naar mijn profiel daar staat ook een adres van mijn home site. Je kunt daar ook de huidige weerwaarnemingen vinden wat één van mijn hobby’s is.
Als er interesse is zie je volgende maand weer een stukje van mij.
Jaap
Misschien overbodig, maar het stukje is in 2012 geschreven. Ook de laatste oproep om te reageren en de belofte om columns te gaan schrijven. Die tijd is achter de rug, dat doe ik niet meer.